Writing with Feelings

Paulit-ulit akong nagdadrama dito sa aking blog tungkol sa aking trabaho at nandito na naman ako at magdadrama ulit. Ang drama ko sa buhay ay parang fungi na kahit pahiran ng sandamakmak na Nizoral Cream ay hindi maubos ubos (this is not a sponsored post ha ha).

How many times have I complained about my work-life drama and here I am writing about it again. My dramas in life are like fungi. They won’t disappear no matter how many times I apply Nizoral Cream.

Kung yung iba ay laging nagrarant tungkol sa kanilang buhay pag-ibig at ex na di makalimut-kalimutan ay ganun din ako sa trabaho kong hindi ko naman maiwan-iwanan.

If some bloggers rant about love life and the EX that they can never forget, I rant about the job that I can (anyway) never leave.

Kaninang hapon lang ay nag Drama Anthology Princess na naman ako sa room pero nakalimutan kong magwalling. Yumuko lang ako sa kama at umiyak.

Just this afternoon, I was like a Drama Anthology Princess crying in my room, my face on the bed. (No translation for *walling.)

Kasi di ko mahandle ang pressure. Kasi pinagtutulungan ako ng mga malalaking tao sa head office samantalang isang kutong lupa lang naman ako sa kumpanyang ito.

Because I  cannot handle the pressure. The big bosses were bullying me even though I am just a tiny insect in this company.

Iniisip ko na isa siguro sa mga rason kung bakit nila ako laging kinakanti dahil sumasagot ako ng pabalang at walang kagalang galang. O kaya naman dahil ako lang ang kaya nilang ibully at pagtulung-tulungan.

I thought that maybe, they do this to me because I am unafraid to answer them back. Or because, like every other bully, they can only poach on the weak ones.

Kanina habang umiiyak ako, pakiramdam ko, ako si Marimar na kinukuha ang  pulseras sa putikan gamit ang kanyang bibig. Pakiramdam ko, ako si Can Xai habang binubugbog siya ng mga bullies. O diba? Ang drama ko talaga at ang luluma pa ng mga reference ko.

While I was crying earlier, I felt like I was Marimar who was asked to take her bracelet on the mud using her mouth. I felt like I was  Can Xai while she was being beaten by the bullies. I am so dramatic and my movie references are prehistoric.

Sabi ko ayoko na lang ipost to dahil wala naman akong naiinspire na tao sa mga pinagpopost kong ito pero pinost ko na din. Makulit nga kasi akong parang makating buni at an-an.

I told myself I’m not gonna post this because this is a useless post and I won’t be able to inspire anybody by posting this but I’m posting this anyway (so redundant). Like I said, I’m like a persistent fungi.

Gumaan ang pakiramdam ko habang sinusulat ito at natatawa ako sa sarili kong joke. Myghad, sino ba ang tatawa sa korny nating jokes kundi ang mga sarili natin. Gaya nga ng sabili nila, mahalin natin ang sariling atin.

Writing this post gave me some relief and I was laughing at the jokes I have written here. Who else will laugh at our stupid jokes but ourselves, right? Like the old saying goes, love yourself.

Kung gaano kahirap ilapat sa papel ang nararamdaman ay ganun din kahirap magtranslate.

Writing down my feelings wasn’t easy but translating this is even more difficult.

Hindi man nakatulong sa ekonomiya ng Pilipinas ang sinulat ko, sana man lang may natawa kahit isang pirasong nilalang lang.

This post won’t help the Philippine Economy but I hope, I made even one soul laugh or at least smile.

21 responses to “Writing with Feelings”

  1. Yung mga rants ko din ganyan eh. Parang hormonal at allergy pimples na ayaw naman mawala tengene hahahaha.
    Bat ka umiyak? Ano nangyari? Hayyy kaya mo yan! Tiwala lang, push, laban! 😂

    Liked by 1 person

    1. Naiiyak kasi ako pag feeling ko napagtutulungan ako ng malalaking tao sa kumpanya. Feeling ko isa akong kamatis na natatapak tapakan sa palengke at nadudurog ng husto hahahaahhaah

      Liked by 1 person

      1. Ano ginagawa at bakit sila ganyan? Aba aba lintik na mga yan ah!!!!?!?!???!!!

        Like

        1. Hahahahaha ewan ko sa kanila

          Like

  2. You definitely made me smile but at the same time, worried also.
    Are you really being bullied by your bosses at your workplace?

    Like

    1. Yeah the big ones… like AVP levels 😂😂

      Like

  3. Hahah.. Astig nung drawing — nag walling tapos may background music pa..😅 Pero curious lang ako, yung iba mo bang mga kasama na hindi sumasagot sa kanila, ginaganyan din ng mga boss mo?

    Like

    1. Wala silang ibang ginaganyan. Ako lang kasi sumasagot pag tama ako. Tama ako eh. Mga AVP levels pa sila tapos kinakanti nila akong kutong lupa

      Liked by 1 person

      1. Yun na nga siguro yun, kaya ka nila ginaganyan kase sumasagot ka. Aysa, like you, sumasagot din ako lalu na pag nasa tama ako or naaapi nako. Pero sa mahigit isang dekada ko sa kumpanya namin, natutunan ko na kung kelan dapat tumahimik at magkibit-balikat na lang.

        Natutunan ko na ang mag “yes sir” na lang palagi kahit labag sa loob ko. Pero it doesn’t mean susunod ko. Kapag sinabi nilang pumunta ako sa kanan, “yes sir” lang lagi, to avoid lang any arguments. Pero sa kaliwa pa din ako napunta. 😄 So far effective sya samin sa opisina. We say “yes sir” or “yes mam” pa with a smile, pero we’ll do the opposite. Kung magalit man, labas lang sa kabilang tenga. At least, walang pagtatalo or tension. Besides, may araw din sila. 😊😉😁

        Like

        1. Ansarap lang sabihin niyan Jheff pero hindi ko agad magagawa yan.

          Anlalaki nilang tao ang hilig nila magpasa ng trabaho. May schedule akong iba (meeting with clients) tatawagan nila ako para makipag conference call within the next 15mins. Wala silang respeto sa oras.

          Coordinator lang ako papasahan nila ako ng trabaho ng manehero tapos walang magtuturo sa akin kung ano gagawin tapos ako sisisihin.

          Isa pa by protocol, mga AVP hindi ako dapat direktang kinakausap. Kung may problema sila, dun sila sa Department Head ko, hindi sa akin.

          Kung ayaw nila sa akin, napakadali lang nila akong alisin. Bakit pa nila kailangan mambully.

          Like

          1. I see. Maaaring yung gawain namin sa opisina ay hindi applicable sayo kase magkaiba naman tayo ng line of work.

            I got your point there. Medyo nakaka high blood nga yun. Pero tingin mo ba pinag-iinitan ka nila dahil sumasagot ka? Or talagang gusto ka lang nila pag-initan regardless kung anong gagawin mo?

            Like

          2. Dinidiin ako pag mabagal ang reply. Paano ako magrereply wala naman ako kapangyarihan mag approve ng kahit ano? Tapos nga wala naman tinuturo sa kin? Ano ko may mental telepathy? Malalaman ko na lang basta? Dun ako nagagalit kya ako sumasagot. Nagex expect wala naman tinuturo. Tapos syempre magiinit na ulo ko at sasagot ako.

            Pinag iinitan nila ako pag ganyan sumagot na ako.

            Like

          3. I feel you, Aysa. Well siguro kung nandyan ako sa sitwasyon mo ang gagawin ko na lang siguro ay ipagdasal ang mga boss mo. Taon ko ding ginawa yun sa boss ko. Alam mo yun, yung feeling mo helpless ka na kaya pinag pasa-Diyos mo na lang. And honestly, effective sya. Maaaring hindi man sila bumait ng tuluyan, pero you’ll find inner peace through prayer and through Him.

            Like

          4. Waha bahala na si batman.

            Like

  4. Kahit kailan talaga 😂😂😂 Nastress ka sa kakasulat nito peri surely yung mga nagbabasa, natatawa sa struggles mo.😁😁😁

    Liked by 1 person

    1. 😂😂😂😂😂

      Like

  5. Push lang bes. Punyatera din yang mga katrabaho mo pero ugh may mga ganyan talaga sa work. Nakuuu hayaan mo sila at bukas luluhod din ang mga tala bakss. Hahaha

    Liked by 1 person

    1. WAHAHAHAHAHAH linyahang Ate Shawie

      Like

  6. Hello Ate. Ako din nape-pressure sa work. Co-worker/s problem. Yung tipong mas stressful pa emotionally than physically lol. But as they say, life goes on. Tiyaga-tiyaga at tiis-tiis na lang. Mahirap talagang makipagsapalaran sa abroad as an OFW 😭

    Liked by 1 person

  7. You did! Thankful ako at ikaw laman ng notif ko!

    Like

    1. Waha! Salamat sa pagbabasa!

      Like

I’d love to hear from you!

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

%d bloggers like this: