Tama ba ang spelling? Ang hirap pala magsulat, jejemon style.
Bigla na lang pumasok sa aking isip ang linyang ‘yan, Ikaw Lang Sapat Na at nasabi kong, ‘how jeje,’ sabay tawang sakto lang dahil ako lang mag-isa nung oras na iyon at baka mapagbintangan akong may tama kung saka-sakaling may makakakita.
Nitong mga nakaraan, andaming mga pangyayari at sa totoo lang ay nakakapagod mag-isip. Pero nakakapagod man ay patuloy pa rin ako sa pag-iisip. Minsan may saysay ang aking mga sapantaha, minsan naman ay wala.
Minsan sa patuloy na paglalaro ng bola sa aking isipan ay nagugulo lamang ang aking magulo na talagang pag-iisip kaya’t ang mga simpleng bagay ay nakokomplika. May mga simpleng tanong na hindi masagot at simpleng problemang hindi maresolba.
May mga gabing pagod man ang mata at utak ay hindi pa rin makapagpahinga kaya naman upang dalawin na ng antok ay patuloy ang pagpindot at pagsalin salin ng pahina ng mga bukas na librong buhay ng mga tao sa social media.
May isang istoryang nakatawag sa aking pansin, at ito ang kaniyang sagot sa nagtanong sa kanya:
Are you happy and contented with your life now?
I used to think happiness is everything but I realized it’s a temporary emotion. Life is like a wheel, Sometimes you’re up and sometimes you’re down. The best thing is to have peace in your heart, and right now Alhamdullillah I have peace in my heart. True happiness is in heaven. This world is full of trials and tribulations.
Isa siguro sa pinaka simpleng tanong pero napakahirap sagutin ay ang tanong na “Are you happy now?”
Marami sa atin ay masaya na sa simpleng buhay at marami namang nakaparami ng inaasam para matamo ang kaligayahan.
Kaligayahan. Isang salitang napakaraming maaring depenisyon. Maraming puno per iba-iba ang dulo.
Pero napaisip ako sa nakahayag sa itaas na ang kaligayahan ay pansamantalang emosyon lamang. Tama naman talaga. Para ngang mas dapat nating asamin ang kapayapaan kaysa kaligayahan.
Pero sadyang nakalilito dahil maraming nagsasabing YOLO, at kailangan nating sulitin ang bawat minuto ng buhay. Gawin ang ating nais at maging maligaya dahil tayo ay may iisang buhay lamang. May punto din naman.
Sa patuloy na pag-iisip, dun ako minsan mas nalilito. Dun nagiging komplikado ang mga simpleng bagay lang naman. Kaligayahan. Kapayapaan.
Sa dinami-dami ng aking nasabi, ito ay babalik lang sa titulo nito, Ikaw Lang Sapat Na.
Sa dami-dami ng nais natin sa buhay, sa dami-dami ng mga karangalang natatamo, mga pangarap na natutupad, at marami pa, na minsan nga’y nakakalimutan na nating magpasalamat, ano pa ba ang kailangan natin? Ano pa ba ang makapagbibigay ng saysay sa buhay?
Sa pag-iimpake ko nung nakaraang buwan at paglipat sa panibagong isla, napansin kong napakarami kong bagahe. Materyal at emosyonal na minsan nakapanghihinayang itapon pero sa totoo lang ay naipon ko na kung pera laman gang mga ito ay mayaman na siguro ako. Kailangan kong isa-isahin ang mga ito para malaman kung alin pa ang may saysay at kung alin ang dapat ng itapon.
At sa dinami-dami ng mga bagay at ng aking mga sinabi, sa totoo lang, sa pag-iisa, sa kalungkutan, sa gitna ng kalituhan o ano pa man, Siya Lang ay Sapat Na.
ikh4w lungs s4p4th n4 – HAHAHA ewan ko diyan.
Wow SAPANTAHA. Pls explain. Haha.
Mas naniniwala ako, Inang Bibe, sa YODO – You Only Die Once. So better live a meaningful life. Hehehe. Ewan ko, may sense ba?
Sa blog na ito, napapakanta ako ng “Christ is Enough” ng Hillsong. Dito inspired ang blog kong Exhibit A. Hehehe. “Christ is enough for me. No turning back.” 🙂
LikeLiked by 3 people
YODO parang cowboy ang datingan haha
LikeLiked by 1 person
Gusto ko yang YODO
LikeLiked by 1 person
“Para ngang mas dapat nating asamin ang kapayapaan kaysa kaligayahan.”
Agree po ako sa linyahang ito. Pag medyo pa-deep po ang pagmumuni-muni ko yun ang pinagdadasal ko. Hindi yung mahanap ko yung magpapasaya sa akin. Kundi mahanap ko yung kapayapaan sa aking puso. HAHA. Ang baduy. Pero tunay.
LikeLiked by 1 person
Minsan kung ano yung baduy at hindi cool ay iyon ang tunay ha ha
LikeLiked by 1 person
Ikaw lang sapat na! Naks… Minsan talaga nakakalimutan natin yung magpasalamat sa mga blessings natin. We overlook stuff that are practically handed over to us kasi palagi namang nandyan. I’d rather be at peace. Happiness is subjective. Joy however, is within. 🙂
me snickers ka pa ba dyan? 😛
LikeLiked by 2 people
Nice >>> Happiness is subjective. Joy however, is within.
Paubos na snickers ko. Kelangan ko na lumuwas huhu
LikeLiked by 1 person
Agree ako na mas dapat nating asamin ang kapayapaan kesa sa kaligayahan. Kase by being at peace, that alone can be a reason to be happy. On the other hand, hindi ka magiging lubusang masaya kung wala ka namang kapayapaan.
Dalangin ko na bigyan Niya tayo lagi ng kapayapaan sa ating mga puso. ☺
LikeLiked by 1 person
Lakas makapasko ng topic at comments LOL
LikeLike
Pero bago ang lahat, ano po yung sapantaha…. hahahaha
LikeLike
Ala eh ereng Batangenyang ere ay hindi alam ang Tagalog eh hahaha
Hinuha o agam-agam
LikeLike
Haha yung hinuha alam ko! Yung sapantaha naririnig ko lang ata ate HAHAHA
LikeLike
OMG ang tanda ko na LOL
LikeLike
Sumasang-ayon ako sa nabanggit na kasagutan. Ang kapayapaan ng kalooban ang nagbibigay sa atin ng positibong pagtingin sa buhay. Happiness is based on happenings. Joy comes from within, from peace that transcends understanding. Om shanti kapatid!
LikeLike
Ako din sumasang-ayon haha ang gaganda ng mga komento 🙂
LikeLike
Ngayong nabasa ko ‘to, masaya nga ba ako? Hahaha. Ewan ko. Sa bawat pagtawa ko ba ay masaya talaga ako? Ang masasabi ko, oo. Pero minsan, hindi. Temporary emotion nga. Hay. Minsan ang dami mo talagang mararamdaman at maiisip sa pagbabasa. Magandang bagay naman ‘yun para sa ‘kin lalo na kapag lagi kang mag-isa.
LikeLike
Mahirap sagutin ang tanong na iyan haha
LikeLiked by 1 person
Truth.
LikeLike
Reblogged this on Luzla Fritz.
LikeLike