Tagalog

Sa Likod ng UV Express Van

Nung mapadaan kami ng Trinoma (ako, si Ermats, si hubby at si Sister Dear), nakita namin yung display ng mga kotse at natawag ang aming pansin ng Chevrolet Duramax Trailblazer 2017 Model.

chevrolet
may problema na ata ang kamay ko sapgakuha ng litrato…madalas blurred

Gandang-ganda kami sa sasakyang ito dahil maluwag ang loob at ayon kay Ateng Sales  Lady ay ito daw ang pinakamaluwag sa lahat ng mga 4×4 ngayon.

Isa pa ay napakataas nito at talagang pwedeng-pwedeng pambaha, panlubak at pambundok. Saktong-sakto sa lugar kung saan kami nakatira. Hindi naman kami dumadayo sa bundok pero may mga kalsadang sa sobrang lalim ng lubak ay feeling mo matarik na bundok ang tinatahak mo na kung mababa ang sasakyan mo ay hindi uubra.

Alam niyo yung mga kalsadang binatakan ng bakal habang sinesemento? Yung kahit may budget ay tinitipid para lang maraming makurakot? Maraming ganitong kalsada sa may amin, at malamang ay sa inyo rin.

Kaso lang 1.4m ang presyo ng sasakyang ito at 148k ang down payment. Ilang isda ba ang aking huhulihin bago makaipon n’yan?

So dahil wala naman kaming pambili ng sasakyan ay nagtungo na lang kami sa JCO para magkape. May libre palang donut kapag bumili ng kape.

jco

Hindi kami makaget over sa ganda nung Chevrolet na yun kaya’t hanggang sa maubos na namin ang kape at donut at nagsimula na kaming maglakad papunta sa terminal ng UV Express ay pinaguusapan pa rin namin ito.

May isang van na nakaparada sa terminal at nung dumating kami ay tinawag kami ng barker at sinabing apat na lang aalis na!

Natuwa naman kami at hindi na namin kailangan pang mag-antay.

Dun kami sa likod ng van dinala ng barker. Tanong ni hubby sa barker, akala ko ba apat pa? Dahil ng tingnan namin ay parang pang dalawa na lang ang space.

Sabi nung barker, apat pa yan! Sabay talikod at naglakad palayo dahil alam niyang hindi na makatarungang paupuin ang apat sa upuang pangdalawa.

Hindi na lang kami nagsalita dahil naipit din kami sa pagitan ng magtitiis ba kami sa maliit na space o mag-aantay pa kaming mapuno ito at umalis para sa susunod na sasakyan na kami sasakay.

Pero naisip namin na sumakay na lang para makauwi na dahil pa-rush hour na din no’n at gusto na naming makauwi agad.

Nagkasya si Ermats at Sister Dear dun sa upuan sa may bandang kanan at kami naman ni hubby ang pumwesto dito sa may kaliwang bahagi. Ako ang nahuling umupo. At halos wala pa sa isang kapat ng left and right wetpax ko ang nakaupo. May katabi kasi kaming babae na may kargang anak na chubby kaya halos pang dalawang tao ang sakop ng pagkakaupo ni ate. Idagdag pa ang kalaparan ng balakang ko kaya hindi ko maisiksik.

Inisip ko kung worth 50 pesos ba ang pagkakaupo kong iyon dahil hindi pa man kami umaalis ng Trinoma ay nangangawit na ako.

Pinanalangin ko na lang na sana ay hindi trapik para mabilis ang biyahe pero medyo trapik sa may Commonwealth ng gabing iyon. Umuusad pero mabagal.

Dahil sa pangyayaring iyon ay lalong umigting ang aming kagustuhang bumili ng Chevrolet at kung kailang kami makakabili ay isang malaking katanungan.

Pero libre lang naman mangarap kaya nilubos-lubos na namin. Sabi ni Ermat ipa-tint daw namin yung mga salamin. Tanong naman ni Sister Dear, saan nga pala natin ipapark yun if ever makabili nga tayo? Sagot agad ni Ermats na ipapatibag niya yung pader ng bahay para magka-space.

(Later on, pagdating sa bahay, kinuwento namin kay Erpats ang mga pangyayari at pangarap. Mas matindi pa pala sa amin si Erpats. Pag daw nakabili na kami ng Chevrolet, gagawan niya ng 3rd floor ang bahay at doon daw ipaparada. Automatic parking daw ang gagawin niya. Pagdating ng sasakyan sa ground floor, may pipindutin lang daw at kusa ng tataas ang sasakyan papuntang 3rd floor).

Kinonsidera din namin ang long term gastos kung bibili kami ng Chevrolet. Hindi kasi siya tulad ng mga Toyota or Mitsubishi o Nissan na available sa kanto-kanto ang mga spare parts in case masiraan. Para siyang Ford o Bentley o Chedeng na kailangan mo atang dalhin sa service center at talagang mahal ang maintenance.

Pero anu’t-ano pa man, first love namin si Baby Chevee kaya yun pa rin ang gusto namin.

Panay ang tawa namin mula nung umalis ang Van sa Trinoma hanggang sa makarating kami sa amin dahil sa alam naming kahit anong gawin namin ay wala kaming pambili ng Chevrolet at dahil din sa itsura namin sa likod ng UV Express van at sa kinakalambre na ang mga binti namin.

Tumawa na lang kami ng tumawa kahit na ang sakit-sakit na.

Published by aysabaw

Aysa is a self-proclaimed hotelier without any culinary talent. She used to fly around Dubai for ten years via her magic carpet but destiny led her to a new path. She is now a little mermaid swimming in and around the Maldivian waters. If she is not reading her books, writing something comical, leaving rubbish comments on your posts or strumming her guitar, then she's up to some mischief.

33 thoughts on “Sa Likod ng UV Express Van”

  2. Infairness naman sa kape diba, naglaway lang naman si ako. HAHA kaya ako, hindi ako sumasakay talaga sa mga alanganin dahil ayokong magpiling nakasquat sa buong biyahe. Pero saludo rin naman talaga ako sa pangarap ng erpats mo ano. HAHA napatawa ako dun. 😀

    Liked by 1 person

    Reply

    1. Ansarap ng kape nila hahahaha…minsan napipilitan na kahit upong benchingco na lang lalo na pag rush hour eh…

      Ay nako…wala sa aming manalo sa kwentuhan pag si erpats kalaban 😂😂

      Like

      Reply

          3. Grabe. Haha! Hindi na nga ako madalas makapag-post starting November last year. Haha! Buti na lang nakakausap ko madalas sa FB group chat ang PSA officers. Haha! Anyway, babalikan ko WordPress ko just for an updating siguro. haha Oh siya, happy new year sa iyo at kay hubby mo. hehe 🙂

            Like

  4. I remember kahapon sa jeep ganito din ang nangyari sa amin ng mga kaibigan ko😂 Umuulan at pagod na rin kami kaya sumakay na kami kahit nagdadoubt kung magkakasya ba talaga kami😂 Ending eh kinalong na lang yung isa sa amin. Sayang yung 7 pesos😂

    Liked by 1 person

    Reply

  5. katuwa yung bonding niyo, kapatid. at lalong natuwa ako kasi sumentro ito sa sasakyan. marami ako niyan eh sa bahay. puro mamahalin nga eh. nakaparada sila sa isang parte ng bahay namin divider and tawag sa parking lot nila kasi toy cars lang ang kaya ko. sana makaisa man lang in the future. hehe

    pero puwera biro, Aysa. tingin may revenge post ka in the future na kung saan realidad na yung pag-uusap niyong pamilya tungkol kay Chevee.

    Liked by 1 person

    Reply

  7. Naalala ko ang pamilya ko dahil ganun din kami pag nag-uusap usap sa bahay. Nakakatuwa kasi kahit sa pangarap lang bonggang-bonggang talaga. Malay natin, life is full of surprises, isang araw matutupad din yun. Na-experienced ko din yang siksikan sa van at ang init pa. 😀

    Liked by 1 person

    Reply

I'd love to hear from you!

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / Change )

Google+ photo

You are commenting using your Google+ account. ( Log Out / Change )

Cancel

Connecting to %s