aysabaw.com

Padalang na ng padalang ang aking mga posts di gaya nung unang dalawang buwan ng taong ito. Ha ha. Sabi ko na nga ba. Ningas kugon na naman ako sa Project 366 – 2016 daily posts. Medyo tinamad ako lately at nawala sa hulog dahil imbes na magsulat ng mga medyo may kwenta at madalas ay walang kwentang posts ay nagdodrawing ako ng nagdodrawing kaya itatago ko muna ang watercolor ko ha ha.

So dahil nga nawala ako sa hulog sa pagsusulat, heto humahanap ako ng inspirasyon para makapagsulat muli at syempre ang una kong tinakbuhan ay musika.

Sa youtube pag may pinlay kang isang kanta tapos naka auto play ka, either magpaplay yung lahat ng songs nung artist or yung songs nung mga related artists. Out of nowhere ay biglang sumulpot sa aking utak si Bryan Adams at ang kanta niyang Heaven. Pinatugtog ko ito. Nag-auto play. Matapos ang dalawang kanta ni Bryan Adams ay sumunod na nagplay ang mga kanta ng Bon Jovi at Guns & Roses. Tapos, para kasi sakin, pag naririnig ko ang Bon Jovi, di mawawala ang Air Supply. So, di ko na tinapos ang mga kanta ng Guns & Roses, pinlay ko ang Air Supply.

Video: ByranAdamsVevo

Oh – thinkin’ about all our younger years
There was only you and me
We were young and wild and free

Ha ha. Alam ko na iniisip nung iba dyan ha  Pu%@ ang baduy!  Ha ha. Oi. Hardcore rakista to LOL. Pero hindi na yata maiaalis sa akin ‘yan. Ang pakikinig sa mga ‘yan. Di maiaalis ‘yan sa mga tulad kong anak ng jeepney driver (dahil ito madalas ang tugtog nila sa biyahe at sa bahay) na bumibiyahe ng Sarao na jeep mula Montalban hanggang Cubao hanggang Sta. Mesa hanggang Mandaluyong hanggang Pasig at pabalik. Minsan hanggang Quiapo pa ‘yan. Seriously? Di ko alam kung anong klaseng prangkisa  o linya o ruta meron si Erpat no’n, pero for sure wala na niyan ngayon ha ha.

Video: BonJoviVevo

 I’ll be there for you
These five words I swear to you.
When you breathe I want to be the air for you.
I’ll be there for you
I’d live and I’d die for you
Steal the sun from the sky for you,
Words can’t say what love can do.
I’ll be there for you

Sabi ng isa sa mga pioneers ng ating OPM rock scene, eh tigil-tigilan na daw natin ang pakikinig sa ating nostalgic playlist kasi napakaraming bagong kanta ngayon na mas magaganda (though he’s pertaining to OPM, he quoted OPM is not dead eh).

Totoo naman. Move on din sa mga lumang kanta at marami namang bago.  Pero kasi pag naririnig ko itong mga ‘to, eh andami kong naalala ha ha.

Tulad na lang nung Sarao na jeep namin na kulay Silver with a touch of yellow. Tapos may mga sliver na Kabayo sa harap. Merong reflectorized na mga sticker dun sa rear mirror na nakasulat JunAi. Syempre pangalan namin yang magkapatid (nung dalawa pa lang kami) Jun at Aisa. Meron ding maliliit na airplane or jet na design sa gilid nung jeep namin na iyon. Di ko alam kung pinasadya ni Erpat yun do’n bilang tanda na yung jeep ang bunga ng dalawang taon niyang pag-aabroad o baka talagang design na yun nung jeep.

Para sa mga kabataan ngayon, baka di n’yo na nakikita ang ganyang jeep. Yung Sarao na pituhan lang. Di ko sinasabing matanda ako kaya inabot ko yan, mas bata lang kayo. Kasi ngayon, onsehan na yung mga patok na Morales at LGS na jeep diba?

May nagtanong sa’kin nung nakaraan kung ano daw ang favorite album ko at ang sagot ko ay wala. Pano ba masasabi na paborito mo ang isang album? Kapag kaya mong sabayan lahat ng kanta or kapag marami kang naalala pag naririnig mo yung mga kanta ng album? Kung yan ang basehan edi siguro masasabi kong all time favorite ko ang best hits album ng Air Supply at Bon Jovi. Kasi naman, kahit anong kanta ata nila ang mapakinggan ko, minsan kahit hindi ko alam yung title, talagang masasabayan ko. Weird ba?

Pero ano ba ang naalala ko kasi pag naririnig ko yang sila Russel Hitchcock at Jon Bon Jovi?

Naalala ko yung mga araw na kinagigisingan ko yang mga musika nila. Lalo na kapag Sabado na walang pasok sa school tapos wala ding biyahe si Erpat. Yung pagkagising ko, habang nagpaplay yung music na iyan ay naririnig ko din yung palo-palo at brush ni Ermat na hirap na hirap magtanggal ng mga grasa sa matigas na maong na pantalon ni Erpat. Tapos pag nakita niyang gising na kaming magkapatid ay ipagtitimpla niya kami ng Milo at papalamanan niya ng Star Margarine yung pandesal. At pag tapos na kami mag-almusal ay tutulong kami sa pagbobomba ng poso (syet tama ba yung term? ha ha) para mabilis siya makapagbanlaw ng nilabhan.

Yun yung mga araw na malamig at matamis pa ang tubig na nilalabas ng poso at di pa uso ang lasang chlorine na tubig mula sa gripo.

Video: AirSupplyVevo

I’m all out of love

I’m so lost without you

Ang weird ng mga memories ko sa mga kantang ito. Parang love song naman kasi ‘tong I’ll be There For you, Heaven at All Out of Love. Baka theme song nga ‘yan ng ibang lovers ha ha. Pero ito talaga ang mga kantang nakakapag-paalala sa akin nung mga hapon na naglalambitin lang kami sa estribo ng jeep habang nag-aayos si Erpat ng makina at dahil maiinis siya sa kalikutan namin, isasama na lang kami ni Ermat sa pagbili ng meryenda. Monay at softdrinks. At minsan may Nutri star at Pritos Ring pag di kami pasaway.

Nandito sa mga kantang ito ang mga alalaala ng minsang malaglag mula sa manipis na plastik yung bote ng softdrinks, sumabog at napunta sa hita ko yung bubog. Alaalang imbes ambulansya ay yung jeep ang nagdala sa akin sa ospital. Alaala ng pabalik-balik at pawala-walang malay habang tinatahi ng doctor ang aking hita. Ayan, di na daw ako pwede maging model dahil may malaki akong  higad sa hita.

Dito ko naalala yung pag-uwi ni Erpat sa gabi galing sa biyahe na amoy na amoy yung usok sa kanyang mga damit at nangingitim na puting goodmorning towel sa leeg at yung medyo gray sa alikabok na niyang Chuck Taylor na puti. Pinambabyahe lang niya yung Chuck Taylor ‘no?

Nandito rin yung mga alaala ko ng uhugin at kulangot days ko. Susme! Ipagpapalit ko ba ‘tong nostalgic playlist ko?

Hindi siguro.