aysabaw.com

Manipis

Halos mabutas na

Ang swelas ng tsinelas

Na hindi malaman

Kung kailan pa

Unang napigtas

 

Maliwanag

Mata’y nasisilaw

Noong halos kumunot na

Paningi’y halos magdilim na

Sa gutom at pagod

Na laging iniinda

 

Pawisan

Ang katawang

Di kailanman

Nakaranas ng sarap

Ang pahinga

Ay saan maapuhap

 

 

Kalyo sa palad, sakong at talampakan

Dugo, pawis, kahirapan, hanggang kailan?

Pagbabago?

Tao?

Tayo?

 

 

Sa bawat sigaw,

Boses na uhaw, nakaririndi, nakapupugnaw

Dahas, pwersa, lakas, para saan?

Pagbabago?

Ikaw?

Ako?

 

 

Bayang kubkubin man ng dilim

Abutin man ng dapit hapo’y nangangarap pa rin

Lamunin man ng gabi

Tupukin man ng hamog at lamig ng madaling araw

Muli’t muli ay manganganak

Ang bukang liwayway ng panibagong araw

Na maghahatid sa atin sa katanghaliang tapat

Ng damdaming patuloy na umaapoy, nagbabaga,

Lumalagablab.

 

***

Ang post na ito ay isinali ko sa online poetry contest ng Drunken Poetry Nights na may temang Lagablab. Sumali ako kahit alam kong hindi naman ako mananalo at hindi rin ako makakarating sa kanilang reading night. At ayun nga, magagaling yung mga nanalo haha.

Anyway, nung malaman ko na ang tema ng contest ay Lagablab o White Heat ay agad kong naisip yung insidente sa Kidapawan kaya ang tulang ito ay para sa ating mga magsasakang patuloy at patuloy na tinatapakan ang karapatang pantao.

***

Lately panay ang pag-a-art is kool ko kasi natuto akong mag watercolor. ha ha. Pero matatapos din ang kahibangan kong ito pag nagsawa na ko haha.