aysabaw.com

Ang Palengke Chronicles, si Aling Mertha at ang limang taong gulang na anak nitong si Buding ay pawang mga kathang isip lamang.

***

Pagtapos ng graduation, ang pinaghahandaan naman namin sa palengke ay yung susunod na pasukan. Nagiistock at nagdidisplay na kami ng mga uniforms at mga school supplies  kahit kakatapos pa lang ng school year. Siyempre marami diyan na unti-unting namimili na ng mga gamit kasi hindi naman nila kayang biglain ang pamimili. Malaki-laki rin kaya ang gastos sa school supplies lalo na kung hindi lang iisa ang anak mo.

Si Buding ieenroll ko na yan sa Mayo. Excited ako ‘no at Kinder na ang anak ko. Pero yung mga school supplies niya ay saka ko na bibilhin pagtapos ng enrollment kasi ibibigay naman nung adviser nila yung requirements.

Kaso kahit na sobrang busy ko nitong mga nakaraan, napapansin ko ‘tong si Buding, pabalik-balik dun sa mga display na notebook nila Sione. Minsan nakatayo lang s’ya don at nakatunganga kako, ‘nak ano bang ginagawa mo d’yan? Eh hindi naman s’ya nagsasalita. Basta na lang tatakbo papunta sa’kin o kaya papalayo.

So sinilip ko yung mga display nila Sione. Ay kaya naman pala binabalikbalikan ni Buding. Puro pala litrato ni Dora at Barbie ang nasa notebook cover.

Nung bandang tanghali ‘no, medyo matumal kasi nanananghalian yung mga tao, tinawag ko si Buding. Biglang iniwan n’ya yung dalawang kalaro n’ya ng teks tapos tumakbo papunta sa’kin. Tinawag pa s’ya ni Buknoy, huy Buding talo ka, bayad teks ka muna!

Kaya pala ambilis manakbo ni Buding at tumatawa-tawa pa ay ayaw niyang magbayad ng teks. Walang nagawa sila Buknoy dahil ambilis magtago ni Buding sa likod ko. Napakamot ulo na lang tuloy siya at yung isa pa nilang kalarong si JunJun dahil lugi sila.

‘Nak anong gusto mong notebook? Barbie o Dora?’ Bigla siyang tumawa. Tapos naglakad kami papunta sa mga notebook display nila Sione. Nakakagaan ng pakiramdam makita yung ganitong reaksyon ng anak ko eh. Kaya kahit isang meryenda ang palalampasin ko para mabilhan siya ng notebook eh ayos lang.

So parang nahirapan pa s’yang mamili pero bandang huli ay yung Dora notebook ang pinili n’ya at yun na lang ang binili namin. Binilhan ko na rin siya ng isang lapis.

Ambilis ni Buding na nanakbo papunta sa tindahan dala yung notebook at lapis. Nakaplastar na agad sa may lamesa, excited masyado.

Pagbalik sa tindahan, sinulatan ko ng pangalan ni Buding yung unang hilera ng unang pahina nung notebook. Kako, ‘nak, dapat matutunan mo na isulat yung pangalan mo ha kasi papasok ka na eh.  Tapos, hinawakan ko yung kamay niya habang sinusulat naman namin yung pangalan niya sa ikalawang hilera.

Pag tapos no’n sabi ni Buding, ma ako na, dun ka na.

Aba! at pinaalis pa ako. Edi hinayaan ko na lang. May tiwala naman ako sa bilis ng pickup ni Buding at sadyang matalino naman ang bata. Baka nga kaya niya na talagang gayahin kahit isang beses ko pa lang siya tinuruan magsulat. Tapos andaming customer na dumating kaya na-busy din ako. Maya-maya binalikan ko si Buding. Hay naku! Hindi naman pala nagsusulat! Nagdodrowing lang ng mga bilog at linya. Kako ‘nak bakit di ka nagsusulat? Anu ‘yang dinrowing mo?

Pinakita niya sa’kin yung mga bilog at linya sabay sabi, ma, puno ‘yan.

Nilakihan at niliitan ko yung mata ko at tiningnan kung saang anggulo pwedeng maging puno yung dinrowing niya pero hindi ko talaga maitsurahan eh. Pero sabi ko, wow anak marunong ka na magdrowing. Pero dapat ganito yung puno, medyo parang kulot kulot yung dahon oh parang buhok ko diba? Tapos nagdrowing ako ng puno. Bigla tuloy nanariwa sa akin yung alaala ko nung kinder ako.

Sinabihan kami no’n ng adviser namin na si Teacher Mona na magdala ng oslo paper, lapis at crayons para sa arts subject namin. So excited naman ako kasi magdodrowing kami. At ayun pinagdrowing kami ng puno.

Ako naman masayang-masayang nagdodrowing sa isang tabi ‘no, guhit dito, kulay diyan nang biglang lumapit sakin yung kaklase kong si Miko na naka hairband na green at parang salbabida yung hairstyle. Bigla siyang sumigaw, Teacher Mona si Merta iba po yung dinodrowing! Edi siyempre biglang napatakip ako ng papel ko, dahil nagulat ako at feeling ko inaakusahan akong may ginawa akong kasalanan kahit wala naman talaga. Kako bakit ba nangengelam ‘to? Tapos sabi niya pa, di ba Teacher sabi mo magdrowing ng puno bakit ‘to si Mertha nagdodrowing ng robot?

Siyempre napahiya ako nung magtinginan lahat ng mga kaklase namin. Bigla ding tumingin si Teacher Mona kaya para depensahan ko ang sarili ko ay nasabi ko na lang na, Teacher, puno po itong dinodrowing ko. Pero halos mangiyak-ngiyak nako sa inis at kahihiyan no’n. Paulit-ulit kong tiningnan yung drowing ko pero puno talaga ‘yon. Puno talaga at hindi robot!

So kailangang hindi mapagdaanan ni  Buding ang mga kahihiyang ganon kaya dapat ngayon pa lang matuto na siyang magdrowing. Kako, ‘nak ganito talaga ang puno, gayahin mo ha tapos ipakita mo sa’kin mamaya. Tapos may biglang dumating na costumer na nagtatanong kung magkano ang sandong puti na pangpitong taon. Busy ako sa pagaasikaso sa customer nang biglang tumawag si Buding, ma!  Napatingin ako pati yung customer. Kako, ano ‘yon ‘nak?

Seryoso yung mukha ni Buding na para bang may nangyaring hindi maganda. Tapos tinaas niya yung notebook at tinuro yung drowing ko. Ma, puno ba talaga itong dinrowing mo?

***

Yung karanasan ni Aling Mertha nung kinder siya na napagkamalang robot yung puno niya ay hango sa tunay na buhay ng may-akda.

***

Palengke Chronicles 1 : Bokya

Palengke Chronicles 2 : Rebond

Palengke Chronicles 3 : Slimming Tea

Palengke Chronicles 4: Ekonomiya

Palengke Chronicles 5: Guhit ng Palad

Palengke Chonicles 6: Reunion