Minsan kahit anong positive ng outlook mo ay mauubusan ka pa rin ng enerhiya dahil sa mga dagok na ibinibigay ng buhay, maliit man ito o malaki.
May mga panahon na ayaw mo pang umuwi kahit pinagtutulakan ka na ng boss mo palabas ng opisina kasi alam mong wala kang dadatnang tao sa bahay at madedepress ka lang pag umuwi ka, sa bahay na puno ng gamit pero walang tao. At pag-uwi mo ay ida-dial mo ang mga numero sa telepono mo pero walang sasagot. Busy silang lahat kung hindi sa trabaho ay sa pagshoshopping.
Ito yung mga panahong titingin ka na lang sa labas ng iyong bintanang mukhang bintana ng selda dahil hindi pinagaksayahan ng enerhiya yung design nung bahay at ang tanging view mo lang ay sandamakmak na bintana ng kabilang residential building na puno ng basahan at damit na mukhang basahang sinampay.
Tapos maalala mo ang commercial ng Boysen Paints at mapapakanta ka ng pintado sa’king puso…pag-ibig na tunay. At mafefeel mo yung feels ni kuyang nasa selda habang nakaupo ka sa kama mo at nakatingin sa apat na sulok ng kwarto pero pag binilang mo talaga, walo pala yung sulok.
At ‘yun yung panahong mapapaiyak ka na lang at maghahanap ka ng taong aalo sa iyo at sobrang mamimiss mo ang nanay mo at hihilingin mong sana ay d’yan lang s’ya sa kabilang kanto nakatira para makatakbo ka kaagad sa kan’ya pero maalala mong buwan o taon pa bago mo s’ya ulit mayayakap.
Sa kakaiyak mo ay maninikip na ang dibdib mo at hindi ka na makakahinga kaya tatayo ka at kukuha ng tissue at sisinga ka.
Pagtapos mong suminga ay luluwag na ang iyong paghinga pero hindi ka pa rin mahihinto sa pagiyak. Ito na. Ito na yung time na malilito ka na kaya kahit may kama at upuan ay dun ka uupo sa sahig. Doon ka sa sulok ng kwarto hahagulgol habang nakaupo sa malamig na sahig. Pero take note: bago yung hagulgol sa sahig scene, nag-walling ka muna.
Dito mo feel na feel na para kang bidang artista na inapi ng husto. Yung tipong pinagsasampal ka ni Jean Garcia o nginudngod ka ni Senyora Santibanez sa putikan.
Pero bandang huli ay sasabihin mo rin sa sarili mo na This too shall pass. Pero itatanong mo rin sa sarili mo kung kelan darating ang panahon na hindi mo na kelangan pang sabihing This too shall pass.
Tapos mas bandang huli pa ay mahihimasmasan ka na matapos mong tawagin ang pangalan ng Dakilang Nasa Itaas.
At pag nahimasmasan ka na ay magpapasalamat ka sa mundo dahil binigyan ka nito ng pagkakataon na makapag-walling.
video: Boysen Paints
Whoa. That’s a bit bizarre, huh. lol
LikeLiked by 1 person
ha ha ha π
LikeLike
Ms Aysa ha.. mas bagay sayo ang ‘comedy skits’ kesa sa drama scenes! sige na nga, para mas touching, dagdagan natin ng scenes na hango sa Indian Film, na habang umiiyak ka, biglang uulan hahahah! peace. joke lang po. goodnight π
Hope you’ll feel better (wink!)
LikeLike
hahaha… salamat po…pero parang comedy pa rin naman ito π
yaiks lagyan ng ulan…tatak Hindi Film talaga ha ha ha dapat yun nasa may kabukiran ka diba pag inabutan ng ulan haha….dahil nasa disyerto tayo’t walang ulan baka sandstorm na lang π
LikeLike
Naku ang hirap sukatin ng sulok ng kabukiran hehehe π!
Happy morning po π
LikeLiked by 1 person
ha ha ha….ang complicated ng Indian Film kaya wag na lang sa kabukiran ha ha ha
Happy morning din po π
LikeLike
Nakakatuwa talaga ang mga post mo pero medyo madrama to ngayon hahahaha. Galing!!!! Grabe siya ohhhhh.
LikeLiked by 1 person
hahaha…salamat sa pagbabasa…oo medyo emo tayo ngayon pero parang comedy pa rin naman haha
LikeLiked by 1 person
True to life ba to? Natawa ako sa walling. Pagnagdradrama din ako feel na feel ko din magwalling e hahaha! Anyway, dasal lang talaga. Makakaya mo yan π
LikeLike
True to life to hahaha. Diba? Sinasaktan ka na rin lang ng mundo, galing galingan mo na ang pag-iyak hahahaha
LikeLike
*virtual hugs*
Kunwari nagshooshoot ka ng teleserye para bonggang iyak at drama haha!
LikeLiked by 1 person
Haha salamat. Syempre di ko naman pangarap mag artista pero di naman masamang umanggulo habang nagwawalling na parang may camera at ilaw sa harap. At di ko rin pinili na si Jean Garcia dapat yung mang-aapi sakin hahahaha
LikeLike
Haha, tamaaa. Ayaw mo nun? Para feel na feel mo talaga? Talagang tagos kasi ang sakit haha!
LikeLiked by 1 person
ha ha ha anu ba yan. ako lang ata ang may pinagdadaanan na nagiimagine pang maging artista ha ha ha
LikeLike
Hahah, di lang ikaw noh! Kung OA na ako umiyak, iniisip ko din na scene yun para tumigil ako HAHAHA. Kunwari “cut” na
LikeLiked by 1 person
ha ha ha anu ba yan…dapat ata nag teatro tayong dalawa eh..mukhang bagay tayo don LOL
LikeLike
Hahah, actually mas feel ko yan. Kasi pwede kang maging OA, para bang acceptable yun
LikeLiked by 1 person
tama. mas OA mas maganda ha ha
LikeLike
Diba? Para bigay na bigay hahaha
LikeLiked by 1 person
Sa mga ganitong anekdota mo ako natutuwa… makabagbag-damdaming pagsisiwalat ng iyong saloobin. Naks, ang lalim tuloy ng aking pagtagalog! π
LikeLiked by 1 person
salamat po Sir hahaha…naks tongue twister….makabagbag-damdamin hihihih
LikeLiked by 1 person
Harharhar! Have a nice lunch! Lunch na dito sa perlas ng silangan!
LikeLiked by 1 person
sige po enjoy at ako ay nag-aalmusal pa lang ng mamon ha ha
LikeLiked by 1 person
Okay na ang drama eh…biglang kabig sa huli…WOW! Walling pala ang tema nito after all the mushy words…
LikeLiked by 1 person
syempre Sir. hindi naman ako papayag na maging sobrang madrama ang aking buhay though madrama na ito as it is π
hihihihihi
LikeLike
I know…it’s your very very entertaining style na talaga namang hinihigop naming mga tagahanga mo.
LikeLiked by 1 person
ha ha ha ha….talagang higop sabaw ito…salamat po Sir ah π
LikeLike
Walang anuman, Ma’am Aysa.
LikeLiked by 1 person
π
LikeLike
Nga pala, can I have your Instagram?
LikeLike
eto po https://www.instagram.com/ay_sabaw/
LikeLike
ay mali yata yan… ganto yata @ay_sabaw ha ha ha
LikeLike
tama naman, aysa…
LikeLiked by 1 person
Hope you’re ok π minsan bigla nalang may mga ganitong moments… Pero pag tapos umiyak
LikeLiked by 1 person
Serri, nasend ko agad yung reply…
….pagtapos umiyak medyo magaan sa pakiramdam… Yakapsule and kisspirin for you. ππ
LikeLiked by 1 person
hihihi salamats ng madami. may pinagdadaanan lang ng kaunti pero ok na nga matapos umiyak at matapos magpatawa sa blog ha ha ha
grabe…stress reliever pala ang pagsusulat ha ha
LikeLiked by 1 person
Kerek, nakakatulong ang pagsusulat… Kasi pag wala kang outlet or way to let go of your emotions or feelings, nako sasabog ka…
LikeLiked by 1 person
hihihi oo nga eh…kaya nga ngayon medyo ok na π nairelease na lahat eh π
LikeLiked by 1 person