aysabaw.com

Para sa hubby kong busy sa pagC-COC:

Hindi ko isinulat ito para magmukhang cheesy o para makisabay sa buwan ng pag-ibig. Isinulat ko ito dahil ito agad ang naisip ko pagkagising ko kaninang umaga. Pagkagising ko na mukha mo agad ang nakita ko. Mukha mong nasisinagan ng kaunting liwanag ng araw na tumatagos sa siwang ng bahagyang nakabukas na bintana. Nakapikit ka pa at himbing na himbing.

Nais kong magpasalamat dahil ikaw ang nakatuluyan ko. Nais kong magpasalamat sa lahat-lahat.

Salamat sa palagi mong pagluluto ng paborito kong seafood spaghetti at garlic bread at sa paggawa mo ng menu para sa tulad kong pihikan sa pagkain. Effort yun. Alam ko sumasakit ang ulo mo pag namimili ka sa supermarket. Nahihirapan ka hindi dahil sa wala kang mabili, kundi nahihirapan kang piliin kung ano lang ang mga kinakain ko.

Salamat din sa pagsasabing masarap ang mga niluluto ko kahit hindi naman talaga. Kahit toyo lang ang sarsa ng giniling na baboy na may patatas at carrots dahil nakalimutan kong bumili ng asin at paminta. Kahit bawang at sibuyas lang ang sahog ng hakka noodles ko. Kahit lasang kanin na lumubog sa tinola ang arroz caldo ko.

Salamat din sa pakikipag fliptop battle sa akin kahit alam mong walang laman ang mga bara ko at hindi ako marunong mag rebat.

Salamat din sa pakikinig sa mga kantang nirerecord ko na wala sa tono. Salamat sa pagsasabi mo na “oo maganda,” kahit alam kong sinasabi mo lang iyon para tantanan na kita dahil para akong langaw sa kulit.

Salamat din sa pagtitiwala na higit na higit pa sa sobra at sapat.

Higit sa lahat ay salamat sa pagdating sa buhay ko. Ilang taon akong nabuhay na magisa, malayo sa pamilya at mga kamaganak. Ang buong akala ko ay magaling na ako at mahusay sa buhay. Pero nung dumating ka, nalaman kong andami kong ginagawang mali na akala ko ay ok lang. Andami kong desisyong mali at andami ko pa sanang magiging pagkakamali kung wala ka.

Dalawang magkaibang indibidwal tayo na napakaraming pagkakaiba. Pero totoo nga na may taong nilalaan para sa atin upang punan ang ating kahinaan. Hindi natin kailangan ng kaparehas ng wavelength, ng estado sa buhay, ng kaalaman, ng taste sa music, ng trip sa buhay. Ang kailangan natin ay yung taong bubuo sa atin at kukumpleto sa ating mga pagkukulang.

Sinusulat ko ito, inuulit ko, hindi dahil sa buwan ng pagibig kundi dahil hindi ko ito masabi sa iyo pero ito ang nilalaman ng puso’t isip ko ngayon, sa panahon ding ito, sa pagkakataong ito na ayaw kong hindi maisulat dahil maya-maya lang ay makokonsumo na ang isip ko ng kamunduhang mapagkonsumo ng buhay ng tao.

Sa pagkakataong ito ay hindi na para sabihin ko pa ang mga katagang mahal kita o mahalaga ka dahil alam mo naman na iyan. Sa pagkakataong ito, ang tanging sasabihin ko lang ay salamat.

Kung mababasa mo ito, wag mo kong pagtawanan.

*featured image: http://www.familypromiseofgreaterdenver.org