Haba ng title. Pang Thesis no?
Paano ko ba sisimulan ang Thesis kong ito?
Ok, sisimulan ko na lang sa isang babala. Mahaba ito. Kung wapakels ka sa isusulat ko, pwes lumayas ka sa pamamahay blog ko. Pero kung trip mo naman basahin ito, I suggest kumuha ka ng popcorn at softdrinks at irereimburse ko na lang yung pinambili mo niyan pag yumaman nako.
So, ang thesis post na ito ay tungkol sa isang OFW na mawawalan na ng trabaho in four and a half months time. At ang OFW na yun ay walang iba kung hindi ako.
Ako.
Tama. Ako nga. LOL.
Masakit. Mas masakit pa kesa sa panonood ng A Second Chance. Pero hindi naman siya mas sasakit pa kaysa sa pagkakabangga ng hinliliit ng paa mo sa paanan ng lamesa.
Paano ko nga ba talaga ito sisimulan? O baka ang mas tamang tanong ay – Kung paano ba ako magsisimulang muli?
Para sa mga nakilala ko na dito ng personal, hello Jai, wag mag-alala dahil kahit nakakadepress ang mga pangyayari ay hindi naman ako tatalon mula sa ika isandaan at dalawampu’t apat na palapag ng Burj Khalifa. Sayang ang natitira ko pang kaunting kagandahan LOL. (Jai, kelan pa ba mangyayari ang 2nd Dubai Jologs Bloggers Meet Up sa Juice World?)

Ayun na nga. Mahirap isipin na mawawalan na ako ng trabaho at mahirap din itong sabihin kaya isusulat ko na lang. Ang totoo ay hindi ko pa to sinasabi kila ermats at erpats kaya wag kayong maingay. Close friends ko pa lang ang nakakaalam at syempre ang hubby ko. At syempre, kayo. LOL. (nakakailang LOL na ko).
Sa siyam na taon kong pamamalagi dito sa Dubai eh limang kumpanya na ang napasukan ko pero ngayon ko lang na experience ang ma-layoff kaya doble ang sakit. Usually, ako ang nagreresign kapag nakakahanap ako ng greener pasteur.
Siguro naman, hindi na lingid sa inyong kaalaman ang recession, hindi lang dito kundi sa iba pang mga bansa. Dami kasing kaganapan eh. Malamang din, hindi lang ako ang OFW na mariringgan niyo ng ganito. Last year pa ay marami ng maliliit na kumpanya ang nagsarado ng kanilang mga pinto, at ngayon kahit malalaking kumpanya ay nagbabawas na din ng tao. May ilang kaibigan na din akong sinabihan na ng mga kumpanya nila kung hanggang kailang na lang sila kayang paswelduhin. Kaya para sa mga nagnanais makipagsapalaran dito sa Dubai, hindi ito ang best time, unless may trabaho na kayo antimano pagdating niyo dito.
Kung naalala niyo ang drama ko tungkol sa napurnada kong Vienna sausage trip, isa na ito sa mga dahilan non. Sayang yung mga trench coat at boots at scarf ko.
Kung napansin niyo din na mula Nobyembre ay panay na ang pagpopost ko at nababanas na kayo sa araw-araw kong pagpopost, may paProject-Project 366 kabalbalan pa akong nalalaman, ito rin ang dahilan non.
Kung akala niyo ay marami lang talaga akong oras para mag post araw-araw, mali iyon. Marami lang akong ninanakaw na oras. Hindi na kasi ako makapagfocus sa ginagawa ko sa office at tinatamad na ako. Sino pa ba ang sisipaging magtrabaho kung alam mong aalisin ka na din diba? Kundangan naman kasi. Four pieces na nga lang kaming staff dito sa Middle East office namin, tsutsugihin pa kami.
Anyway, ayun nga. Kaya nagpopost na lang ako palagi kasi dito lang ako pwedeng magdrama araw-araw na walang maiinis sa’kin at minsan ay may nakakaapreciate pa ng mga madadrama kong sinusulat. O diba? Kesa naman araw-araw akong magdrama sa asawa ko o kaya sa mga friends ko, edi dito na lang. Random lang ang makakabasa.
So ano na nga ba ang gagawin ko? May mga panahong para akong hilong talelong na kahit alam na alam ko kung ano ang dapat na gawin ko ay parang natutulala ako at nagtatanong sa kalawakan kung ano ba ang dapat na gawin ko.
Siyempre kailangan kong maghanap ng trabaho ulit. Ganun naman talaga. Kaso minsan sa kaka emote ko, parang gusto kong umuwi muna at magpahinga. Pero mabilis maubos ang anda pag nasa Pinas ka. At siyempre hindi rin pwedeng ganon. Alangan maging pabigat pa ko kila ermats diba? Sa tanda ko nang ‘to? Ang totoo, 2 months na nga akong di nakakapagpadala kasi maraming mga hindi inaasahang gastos. Buti na lang, yung bunso na lang namin ang nag-aaral at may pinagkukunan din naman sila ermats ng pangsuporta sa daily gastos nila at may trabaho na rin naman ang dalawang kapatid kong matitinding gin-geener. Kailangan talagang isingit to? Syempre ha ha. Hindi kumpletos rekados ang buhay ng mga OFW kung walang ganyang drama LOL.
So, ayun lesson learned. (1) Walang permanente. (2) Wag kampante. (3) Wag maarte.
At ngayon, imbes na nag-aapply ako ay papost-post pa ako dito. Pero who knows? Baka may isang mambabasa dito na mayaman. Kunin niyo na kong Virtual Personal Julalay niyo kaso ay di ko kayo maipagtitimpla ng kape online. Mura lang po ang serbisyo ko. O kaya baka nga merong gustong magpagawa ng thesis o case study tungkol sa mga OFW na tulad ko aba, chance na ito. Joke.
Pero ‘yon. Kidding aside, pasensya na kung araw-araw akong nagpopost. Just ignore kung nagsasawa ka na. Pasensya na at kailangan ko lang talaga. Hindi pa pala ganon katibay ang baga ko eh.
At kung nabasa mo pa ito hanggang dito sa kadulu-duluhang drama, salamat. At kung gumastos ka for popcorn and softdrinks, irereimburse ko talaga ‘yan pag yumaman ako. 😛
And, ayun, hindi ko ugaling sabihin ito pero, bahala na si Batman.

saklap ng ganyan. yaan mo, dito lang ako magbabasa ng blogpost mo.
140 pesos yung popcorn and sopdrinks
LikeLiked by 1 person
Ang mahal naman ng popcorn at sopdrinks mo ah. Hahahahha
LikeLike
napakasaklap talaga…tama ang word na “karimarimarim”…
LikeLiked by 1 person
Hehehehe….sakto nga po
LikeLike
Hey chin up girl. You’ll get through this.
And yeah, keep writing. This is what helped get through what happened to me last year. 😊
LikeLiked by 1 person
Naman! Ako pa? Hehe
LikeLiked by 1 person
Sa tuwing binabasa ko ang mga post mo ate, naiisip ko si Noringai. Funny and witty palagi ang pagkakacompose ng writings mo. At di malayong maging isa kang kilalalang writer/author. 😊☺
LikeLiked by 1 person
Hahahah wait sino si Noringai? Salamat ha pero talagang kaya ko pa ring gawing nakakatawa ang mga karimarimarim kong experiences eh haha
LikeLiked by 1 person
Filipino Blogger/Author din po. ☺ She’s the author of “Buti Pa Ang Roma May Bagong Papa” and more books.
LikeLiked by 1 person
Haha oo na search ko nga hehehe…. kaso malayo ata akong maging author….tamad ako eh…haha..tamad tumapos ng ginagawa 🙂
LikeLiked by 1 person
That’s better than to sulk in sadness/depression. I find it as a positive disposition.
LikeLiked by 1 person
Hehehe salamat ulit 🙂
LikeLiked by 1 person
Welcome po 😆😊☺
LikeLiked by 1 person
that’s a bummer. alam ko ang nararamdaman mo. dalawang beses din akong natanggal sa trabaho. nakakainis. nakakagalit. nakakadepress. pero sa kaso mo, nabigyan ka ng notice para makapaghanda. that’s good. at makakakita ka uli ng iba. i trust you. i believe in you. otherwise, hindi ako nagtiatiaga na basahin ang blog mo. advice ko lang, stay productive sa trabaho. oo, di nila alam na naglalakuatsa ka, pero ikaw, alam mo. you have to maintain your integrity. malay mo, pag nakita nilang nagpupursigi ka pa rin, i-retain ka or i-recommend to another company.
LikeLiked by 1 person
Hay masama nga po sa loob sir pero talagang ganun. Part of life eh. Salamat po Sir. He he he
LikeLike
nawalan din ako ng work 6 months ago, but one of my friends told me “wag matakot, pag may abilidad ka makakahanap krin ng kapalit.” fighting! laban lang.
LikeLiked by 1 person
Hahaha. Fighting!
LikeLiked by 1 person
Masaklap nga ang iyong kalagayan. Pero ramdam kong hindi ka pababayaan ni Batman. At ramdam ko rin na may naghihintay sa iyong kapalaran. Tinanong ko na ang mga manghuhula sa Quiapo. Hawak lang nang mahigpit.
At yung popcorn at softdrink, sige libre ko na.
LikeLiked by 1 person
Aba at kumonsulta pa po kayo sa mga taga Quiapo ha. Hehe salamat po…..at di nyo nako sisingilin sa meryenda hehe
LikeLike
Ito, ito, ito talaga! I feel you from the bottom of my appendix! tara na at magkape at ituloy ang second meet up of jologs bloggers. hahahaha
LikeLiked by 1 person
Ha ha ha. Damang dama yan. Sige message na lang kung kelan ba yan lol
LikeLike
ansaklap nga nyan, karimarimarim, nakakapagbabagabag, cge lang ilabas mo lang. Anyways, sweet corn ang nginasab ko habang binabasa tong post mo, treat ko na lang sayo ung reimbursement neto pag yumaman din ako hahaha
LikeLiked by 1 person
Hahahahaha. Ay nako yang karimarimarim ay on going pa rin. Tsk. Medyo mahirap ang market ngayon hahahha. Wow ansarap ng sweetcorn. Penge. Lol
LikeLike
Ngayon ko lang ito nalaman bilang recently mo lang ako naging follower. Una sa lahat, bilib talaga ako sa kakayahan mong magsulat! Kahit pa hindi maganda yung topic at kahit pa mahahaba ang mga posts mo eh ang sarap basahin. Agree ako sa isang nagcomment na magsulat ka ng libro!!! Bibili ako!
And totoo mas masakit nga ang tumama ang hinliliit ng paa sa gilid ng mesa.
Sana ngayon ay may panibago ka nang trabaho! Bilib ako sayo na ilang kumpanya na ang napasukan mo sa Dubai! Bilib ako sa mga OFWs at sa kakayahan ng mga Pilipino! I’m sure by this time, meron ka na panibagong kumpanya. God bless you more! I know He will!
LikeLiked by 1 person
Ui salamat…sa pagtyatyaga hahahaha na basahin ang mahahabang kung ano ano lang lol
Hehe…oo may work na uli ako pero hindi na sa Dubai haha
LikeLiked by 1 person
haha hindi pagttyaga tawag dun! Talagang sarap basahin ng posts mo! Dami kong natututunan! Sorry i-c-correct ko sinabi ko before, hindi panget yung topic, malungkot!
Congrats sa new job!
LikeLiked by 1 person
ha ha ha ha salamat 😀
LikeLike
iniisip ko kung ano kaya yung panget na topic…hindi ko na uulitin LOL
LikeLike
haha hindi! Sabi na baka mamisinterpret mo. Ibig ko sabihin kahit malungkot yung topic, totoong aral pa rin sa buhay and realidad ng buhay pa rin yung naituro mo. Haha nag explain talaga ako.
LikeLiked by 1 person
Hahahahaha sa parak ka magpaliwanag lol….ok lang naman…hahaha kahit anong comment naman ay welcome haha
LikeLiked by 1 person
Burj Khalifa
LikeLiked by 1 person
😂😂😂😂
LikeLiked by 1 person