Sa ika sandaan at walong taong anibersaryo ng Pamantasang Utak ang Puhunan – Mabuhay ka

Pagbabalik tanaw ng isang Isko.

PUPCET

Kaba-kaba-kaba!

Madaling araw pa lang ako ay naglakbay na papuntang Sta. Mesa kasama ang aking butihing ina. Dala ang bag na may lamang ilang lapis, ballpen, tinapay, mansanas, tubig at zesto. Hindi pwedeng magutom. Baka hindi gumana ang utak. Maraming tanong. Maiksi ang oras. Iwanan na ang mga tanong na nanghihingi ng solusyon. Pag isipan ang kasunod na litrato sa pattern. Sino ang kauna unahang Pilipinang nanalo sa Ms. Universe. Bilisan. At talasan ang isip. Papasa kaya?

Enrollment

Kasama ko pa din ang aking butihing ina. Hindi pa ako sanay sa Maynila. Ang haba ng pila. Pasikot sikot ang proseso. Ako ay nahihilo.

Pasukan na!

Bagong kamag aral. Bagong kaibigan. Bagong ballpen. Bagong papel.

Hasmin Building

Dahil sa aming kurso, iba ang aming building. Mas maliit at mas tahimik. May uniporme na parang kami ay hayskul pa. Pero pagtungtong ng ikatlong taon, kami naman ay nakapang opisina na. Dahil malayo kami sa main campus, kelangan pa naming mag tricycle papunta don kapag may mga minor subject na doon naka base sa main. Tulad ng P.E. at iba pa. Mahirap mag tricycle, lalo na kung walang bubong at wala ding sandalang bakal sa likod. Paano ako kakapit manong?

Jeep

Hindi ka isko kung hindi mo naranasang sumakay sa patok na patok at bumabangking na jeep ng bagets na bagets na si manong at ng kanyang poging poging kundoktor.

 

Human Rainbow

Kasali ako dun. At ako ay kulay asul. Sa aking alaala ito ay para sa sentenaryo.  Hindi ko makakalimutan yan sapagkat ako ang ingat yaman ng klase at napakahirap mangulekta ng perang pambayad sa t shirt at sombrero. “ Hwag nyo muna labhan” ika ni ma’am, “baka kumupas, saka na lang.”

Unli Goto

Hindi ko yan natikman. -__- Hindi ako makasinget. Hanggang kwek kwek na lang ako. Balita ko ngayon, uso na daw ang Angry Balls?

Pila sa pagbabayad ng tuition fee

Wala ng hihigit pa. Alam mo kung ano ang sinasabi ko. Isa lang ang pipila, pero maya maya, buong klase na ang nakasinget sa harap mo. Unahan base to! Save mo ko!

Tuition fee

Tuition fee namin sa buong semester, baka baon mo lang sa isang araw ate!

Baha

Limang piso para itawid ka ni manong sa mga batong malalaki na ginawa nyang tulay para hindi ka lumubog sa tubig.

Tren

Ayan na ang tren!!! Bawal na tumawid!!! Kapag mahuhuli ka na sa klase, iyan na ang tinatawag na agaw buhay moments 🙂

LRT

Sa mga tulad kong ruta ay pa Santolan, salamat sa LRT at sa iyong maluwag na kalooban. Kami ay pwedeng magsayawan \m/

Pagiging aktibista

Habang nagkaklase kayo, may makikita ka na lang na mga estudyanteng naglalakad sa korihidor at may dalang mega phone.

Rakista

Porma pa lang alam na. May key chain ka bang voo doo doll? May bracelet ka bang bakal, yung parang kay kurapika? Makapal ba eyeliner mo? May bangs ka ba? Nakapanood ka ba ng concert ng Parokya sa Gymnasium? Ako hindi, kasi hindi ako nakasinget man lang o nakapasok sa gym 😦

I’m sorry my love

Napanood ko sa ulat ni Jessica Soho. Ang tamis mo kuya, pero mag aral ka muna at mag tapos. 🙂 Kapayapaan!

 

Higit pa sa lahat ng ito, pinaka hindi ko makakalimutan ay ang mga tao na nakasalamuha ko. Nakasama sa loob ng apat na taon, mga propesor na nagturo ng mga leksyon ng buhay at mga karanasang hindi mapapantayan. Mga bagay at tao na naghubog sa aking pagkatao. Salamat sa inyo. Sa aking sintang paaralan, tunay kang tanglaw ng bayan. PUP Pinagpala!